Ποδόσφαιρο στη Σαντορίνη: Οι… τελευταίοι των Μοϊκανών – «Να βοηθήσω αν γίνει το κακό»

Οι σεισμικές δονήσεις που πλήττουν τις τελευταίες ημέρες το νησί της Σαντορίνης, έχουν αναγκάσει πολλούς από τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, να εγκαταλείψουν τις οικίες τους και να μεταβούν εκτός, υπό το φόβο κάποιου μεγαλύτερου σεισμού που ίσως φέρει σοβαρά προβλήματα.

Είναι όμως κι εκείνοι, που για τους δικούς τους λόγους αψηφούν -προς το παρόν- τον κίνδυνο και παραμένουν στο όμορφο νησί, ενώ προπονούνται σε συνδυασμό με τα… Ρίχτερ που κουνούν το έδαφος.

Στη Θύελλα Καμαρίου, έχουν αποχωρήσει σχεδόν όλοι, με τον ισχυρό άνδρα της ομάδας Βαγγέλη Φουστέρη ωστόσο να αρνείται να αφήσει τον τόπο του.

Στην άλλη ομάδα του νησιού, τον Πύργο ο οποίος προελαύνει στην Α’ κατηγορία Κυκλάδων (1oς όμιλος), ο στόπερ της ομάδας Βαγγέλης Νομικός έχει επίσης παραμείνει, όπως και κάποιοι παίκτες οι οποίοι μάλιστα δεν είναι Σαντορινιοί. Κάποιοι εξ αυτών μίλησαν στο PrimeSport για την πρωτοφανή κατάσταση που βιώνουν.

«Να βοηθήσω αν γίνει το κακό»

Ο Γιάννης Τσουκαλάς που ζει αρκετά χρόνια στη Σαντορίνη κι έχει αγωνιστεί στη Θύελλα Καμαρίου και τον Πανθηραϊκό, κατάγεται από το Μεσολόγγι όπου βρίσκεται και η οικογένειά του, όμως ο ίδιος τονίζει στο PrimeSport, πώς θέλησε να μείνει έτσι ώστε αν συμβεί κάτι, να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Ο πορτιέρο των κυανόλευκων μπορεί να μην ήθελε η συγκεκριμένη πληροφορία να γραφτεί, όμως σε αυτές τις κινήσεις οφείλουμε να δίνουμε προβολή.

 (Aριστερά ο Γιάννης Τσουκαλάς)

«Φοβάμαι, όποιος λέει ότι δεν φοβάται, λέει ψέματα. Αν γίνει κάτι κακό και πληγεί κόσμος, αν είμαι σε θέση, θα ήθελα να βοηθήσω. Γενικά όλες αυτές τις μέρες είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό που ζούμε. Κάθε ένα λεπτό νιώθουμε δόνηση εδάφους. Είμαστε όλη την ώρα σε εγρήγορση. Κάνουμε και προπόνηση όσο μπορούμε με αυτές τις συνθήκες. Εγώ προσωπικά αποφεύγω να είμαι στο σπίτι…»

«Το χειρότερο είναι το βουητό»

Ο ποδοσφαιριστής του Πύργου Γιώργος Περγιάλης έχει καταγωγή από την Τήνο, με τους δικούς του να βρίσκονται εκεί, έχοντας την ανησυχία για το παιδί τους. Ο ίδιος θέλησε να φύγει όμως δεν τα κατάφερε λόγω συγκοινωνίας:

«Ήταν να φύγω την Τετάρτη που είχε απευθείας πλοίο για Τήνο άλλα υπήρξε απαγορευτικό οπότε έμεινα αναγκαστικά. Πλέον το συνηθίζουμε σιγά – σιγά με τους σεισμούς αλλά εκτός απροόπτου θα αποχωρήσω την Κυριακή. Το βράδυ της Τετάρτης ήταν εφιάλτης γιατί κουνούσε αρκετά συχνά. Κοιμήθηκα ελάχιστα. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να το ζεις αυτό κάθε μέρα. 

Όσοι έχουμε μείνει προπονούμαστε. Χτες έκανα μόνος μου…»

«Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά…»

Ο βοηθός προπονητή, Στάθης Φίλων, είναι ακόμα εκεί με την οικογένειά του όμως σκέφτονται κι εκείνοι την αποχώρηση:

«Σκεφτόμαστε να φύγουμε όμως δεν το έχουμε πάρει απόφαση. Μέχρι στιγμής είμαστε πολύ καλά. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο παρουσιάζονται. Η συχνότητα ωστόσο, μας κουράζει. Γενικά η μέρα μας, είναι συνηθισμένη. Μέχρι προχτές κάναμε προπόνηση με όσους είχαν μείνει.»

Ο Στάθης έχει μια μικρή κορούλα η οποία ξέρει τι πρέπει να κάνει όποτε γίνεται σεισμός:

«Έχει καταλάβει ότι όταν γίνεται σεισμός πρέπει να πάει κάτω από το τραπέζι αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα περνάει καλά, δεν πάει σχολείο κι έχει παρέα στο σπίτι και παίζει…»